از ابتدای تاریخ بشر تاکنون همواره افراد هوشمندی بوده‌اند که این شناخت را در جهت ارتقای خود با دیگران به کار گرفته اند و نوعی روابط عمومی را در کارهایشان اعمال کرده اند. در تمامی دوره های دموکراسی ، از جمهوری روم گرفته تا نظام کنونی ، رساله ها ، مقاله ها ، سخنرانی ها و دیگر قالب های خطابه به قصد سلطه به افکار عمومی به کار گرفته شده اند . (حبیبی، ۱۳۸۶)
روابط عمومی قدمتی چهارهزارساله دارد . تاریخ روابط عمومی را می توان در امپراتوری های باستانی مانند ایران ، مصر ، هند و چین ردیابی کرد . این ریشه ها شامل تاسیس ساختمان ها ، مجسمه ها، بت ها و نظام های ارتباطی دولتی در جوامع باستانی بسیار تکامل یافته هستند .تدفین تشریفاتی رهبران ، حتی به عنوان خدایان ، جزئی از تاریخچه روابط عمومی است (هیث ، ۱۳۸۴ : ۷۳ ؛کارولین ، ۱۹۹۳) .